کاربرد سوئیچ محدود کننده (لیمیت سوئیچ)

سوئیچ های محدودیت (لیمیت سوئیچ)کننده مکانیکی، یک ابزار سنجش موقعیت هستند که در سیستم های اتوماسیون صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند. به طور معمول این سوئیچ ها دارای عملکرد خودکار هستند. هنگامی که یک شی تماس فیزیکی با محرک برقرار کند (که قابل تنظیم می باشد) فعال می شوند. محرک ها و عملگرهای متفاتی وجود دارد که هر یک به طور مکانیکی از سر قابل تنظیم و یا به صورت الکتریکی درداخل یک محفظه عمل می کنند. در حین این که عملگر می چرخد یا فشرده می شود، عمل مکانیکی مورد نیاز برای راه اندازی کنتاکت های الکتریکی سوئیچ، تغییر حالت می دهد که معمولاً در انواع مختلف NO یا NC صورت می پذیرند.
کنتاکت های الکتریکی جهت ارتباط داخل محفظه با دهانه رزوه ای محل نصب سیم تعبیه گردیده اند. این مجرا توسط یک کاور و محافظ که قابل جدا کردن می باشد، پوشیده شده است. اکثر سوئیچ های محدود کننده به وسیله حرکت های اجباری شی رابط و اتصالات مختلف دارای عملکرد مکانیکی هستند. از آنجا که این کنتاکت ها و تماس ها وظیفه ای مهم هستند، می توانند جریان های بیشتری را نسبت به سایر تکنولوژی ها تغییر دهند.
برخی از مزایای لیمیت سوئیچ ها، تشخیص قابل اطمینان شی هر تجهیز دیگر، بدون توجه به رنگ، شکل یا اندازه به همراه تکرار پذیری و دقت در موقعیت قرار گیری می باشد. سوئیچ های محدود کننذه تحت تاثیر نور محیط قرار نمی گیرند و می توانند به علت ساختار خاصشان در براربر محیط های سخت مقاومت کنند. همچنین توانایی بارهای القایی را توسط انرژی کمی تغییر دهند.
لیمیت سوئیچ ها حتما باید یک شی یا تجهیز را لمس کنند تا آن را تشخیص دهند و به همبن علت استفاده از آن ها در تجهیزاتی استفاده می گردد که لمس مکرر شی وجود دارد. همچنین به دلیل این که از قسمت های مکانیکی استفاده بیشتری می باشد، امکان فرسوده شدن آن ها و کاهش سرعت عملکرد محرک آن ها وجود دارد.